قوله تعالى: یا أیها النبی حسْبک الله اى پیغامبر بسنده است ترا خداى، و من اتبعک من الْموْمنین. (۶۴) و ایشان که پى برانند بتو از گرویدگان.
یا أیها النبی اى پیغامبر، حرض الْموْمنین على الْقتال گرم کن و بر انگیز گروندگان را بر کشتن کردن، إنْ یکنْ منْکمْ عشْرون صابرون اگر از شما بیست تن بود شکیبایان، یغْلبوا مائتیْن باز بشکنند دویست تن را، و إنْ یکنْ منْکمْ مائة و اگر از شما صد تن بود، یغْلبوا ألْفا من الذین کفروا باز شکنند هزار تن را از کافران، بأنهمْ قوْم لا یفْقهون. (۶۵) این بآنست که ایشان و حق از باطل باز نشناسند.
الْآن اکنون، خفف الله عنْکمْ سبک کرد خدا بار از شما، و علم أن فیکمْ ضعْفا و بدانست و بدید که در شما سستى و بیچارگى است، فإنْ یکنْ منْکمْ مائة صابرة و اگر از شما صد تن بود شکیبا، یغْلبوا مائتیْن باز شکنند دویست تن را، و إنْ یکنْ منْکمْ ألْف و اگر از شما هزار تن بود، یغْلبوا ألْفیْن باز شکنند دو هزار تن را، بإذْن الله بیارى خدا و دستورى وى و فرمان وى، و الله مع الصابرین. (۶۶) و خدا بیارى با شکیبایان است.
ما کان لنبی أنْ یکون له أسْرى هرگز نبود پیغامبرى که وى را اسیران در دست آمد، حتى یثْخن فی الْأرْض تا پیش از این خوناب او را افکند در زمین، تریدون عرض الدنْیا عرض این جهان میخواهید و آنچه از آن فرا دست آید، و الله یرید الْآخرة و خدا شما را آخرت مىپسندد، و الله عزیز حکیم. (۶۷) و خدا تواناییست دانا.
لوْ لا کتاب من الله اگر نه حکم خدا بودى، سبق حکمى که رفت، لمسکمْ فیما أخذْتمْ بشما رسید بآنچه ستدید از فداها، عذاب عظیم. (۶۸) عذابى بزرگ.
فکلوا مما غنمْتمْ اکنون پس میخورید از آنچه غنیمت ستدید، حلالا طیبا حلالى گشاده پاک، و اتقوا الله و مىپرهیزید از خشم خداى و عذاب او، إن الله غفور رحیم. (۶۹) و میدانید که خدا آمرزگار است و مهربان.
یا أیها النبی اى پیغامبر، قلْ لمنْ فی أیْدیکمْ من الْأسْرى گوى آن کس را که در دست شمااند از اسیران، إنْ یعْلم الله فی قلوبکمْ خیْرا اگر خداى از دلهاى شما ایمان و راستى داند، یوْتکمْ خیْرا مما أخذ منْکمْ شما را به از آن دهد که از شما ستدند، و یغْفرْ لکمْ و بیامرزد شما را، و الله غفور رحیم. (۷۰) و خدا آمرزگار است مهربان.
و إنْ یریدوا خیانتک و اگر پس خواهند که با تو کژ روند، فقدْ خانوا الله منْ قبْل اول هم چنین بودند، با خدا کژ رفتند، فأمْکن منْهمْ خدا ایشان را در دست تو داد و ترا بر ایشان پیروزى داد، و الله علیم حکیم. (۷۱) و خدا دانائیست راستدان.
إن الذین آمنوا ایشان که بگرویدند، و هاجروا و ایشان که از جاى خویش و کسان خویش ببریدند، و جاهدوا بأمْوالهمْ و أنْفسهمْ فی سبیل الله و باز کوشیدند، بتن خویش و مال خویش از بهر خداى، و الذین آووْا و ایشان که رسول خداى را و مومنانرا با خان و مانهاى خود آوردند، و نصروا و یارى دادند ایشان را، أولئک بعْضهمْ أوْلیاء بعْض ایشانند که یکدیگر را اولیاء و دوستاناند، و الذین آمنوا و ایشان که بگرویدند، و لمْ یهاجروا و از خان و مان و کسان خود نبریدند و بر رسول نیامدند، ما لکمْ منْ ولایتهمْ منْ شیْء شما که مومناناید مهاجراناید از خویشى ایشان در هیچ چیز نهاید، حتى یهاجروا تا آن گه که پس ایمان بدار الهجرة آرند، و إن اسْتنْصروکمْ فی الدین و اگر از شما یارى خواهند بر مشرکان آن گرویدگان که مقیماند در دار الشرک، فعلیْکم النصْر بر شما است که ایشان را یارى دهید، إلا على قوْم بیْنکمْ و بیْنهمْ میثاق مگر بر قومى که میان شما و میان ایشان مهادنهایست و عهدى، با ایشان غدر مکنید، و الله بما تعْملون بصیر. (۷۲) و خدا بآنچه شما کنید بیناست و دانا.
و الذین کفروا بعْضهمْ أوْلیاء بعْض و ایشان که کافر شدند یکدیگر را اولیاء و دوستانند، إلا تفْعلوه اگر نکنید که یارى دهید چون از شما یارى خواهند، تکنْ فتْنة فی الْأرْض فتنهاى بود در زمین و بازگشت از اسلام با کفر، و فساد کبیر (۷۳) و تباهى بزرگ.
و الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله و ایشان که بگرویدند و هجرت کردند و از بهر خداى با دشمن باز کوشیدند، و الذین آووْا و نصروا و ایشان که رسول خداى را و یاران را مأوى دادند و در همه حال ایشان را یارى کردند، أولئک هم الْموْمنون حقا ایشانند گرویدگان براستى، لهمْ مغْفرة و رزْق کریم. (۷۴) ایشانراست آمرزش و روزى نیکو آزاده بىرنج.
و الذین آمنوا منْ بعْد و ایشان که بگرویدند از پس حدیبیه، و هاجروا و جاهدوا معکمْ و هجرت کردند و جهاد کردند با شما بهم، فأولئک منْکمْ ایشان از شمااند، و أولوا الْأرْحام بعْضهمْ أوْلى ببعْض و خویشاوندان بیکدیگر ارزانىاند در میراث، فی کتاب الله در دین خداى و حکم وى، إن الله بکل شیْء علیم. (۷۵) که خداى به همه چیز داناست.